Przepis na szczęśliwe życie

Odrobina samotności,
Ziarnko, albo dwa, goryczy,
Gar radości, szczypta złości,
smutku igieł tuzin zniczy.

Wszystko dusić pod przykryciem,
Regulując serca żarem,
Aby wyszło znakomicie,
Choć bez planu było wcale.

Natura wszechrzeczy

Nie czarujmy się kochanie.
Co stać ma się, to się stanie.
Bez przyczyny. I bez żalu.
Metodycznie. Cal po calu.
Ani złego. Ni dobrego.
Czemu? Kiedy? Jak? Dlaczego?
Ot poprostu. Bez powodu.
. . .
I to koniec już wywodu.

Carpe... diem, noctem, vitae

Nie bać się śmierci,
To nie bać się życia.
Widzieć piękno w sobie.
Mieć nic do ukrycia.
Korzystać z okazji.
Nie stronić od złości.
Nie myśleć trzy razy.
Całować z miłości.
Być świadomym siebie
W każdym jednym calu.
I popełniać błędy.
Bez troski. Bez żalu.

Szwacz

Stojąc w ciszy niemych ścian,
Na uboczu codzienności,
Zmywam krew ze świeżych ran
Zszytych nićmi dawnej złości.

Wcieram soli kilogramy,
By czuć ból, a nie czuć życia.
Każdy szew przybliża tam,
Gdzie nie słychać bycia wycia.

Rany, blizny i posoka.
Gnilny odór zapomnienia.
Niewidzące bielmo oka
Patrzy... choć to nic nie zmienia.

. . .

Tego nie ma co nie było.

Czego nie ma - nie istnieje.

Niezdarzone się zdarzyło.

Czernią czarna czerń czernieje.

. . .

Co czuje człowiek twardy jak stal?

Zmęczenie.